کانال 228


روبروی تلويزيون روی کاناپه دراز کشيده ام. کانال عوض می کنم. دنبال چيز خاصی نمی گردم. سرگرمم. به چيز خاصی فکر نمی کنم. همه چيز عادی و معمولی است. وقت استراحت است. کانال 5 سريال دوستان، کانال 11 ديوانه از قفس پريد، کانال 212 سامبا، کانال 213 اسکی، کانال 214 تنيس، کانال 215 ساحل اقيانوس آرام، کانال 216 کافی و سيگار، کانال 217 برباد رفته، کانال 218 روزهای معمولی، کانال 219 عرفان، کانال 220 فوتبال، کانال 221 سگ پز، کانال 222 درس آدم شدن، کانال 223 کاپيتان کريم، کانال 224 گم شده در لاس وگاس، کانال 225 سريال سکس و شهر، کانال 226 عصر جديد، کانال 227 طبيعت، کانال 228 ... (نفهميدم چی بود!)، کانال 229 مهاجران، کانال 321 نوستالژی، کانال 322 جنگ، کانال 323 کنسرت، کانال 324 پيانيست، کانال 325 مشق شب، کانال 326 کار، کانال 327 زمانی برای مستی اسبها.
کنترل را کنار می گذارم. دستهايم را به هم گره ميزنم، پشت سرم می گذارم، به پشت دراز می کشم، سقف را می بينم، به خواب می روم. فردا روز ديگری است. از خواب که بيدار می شوم، کنترل را بر می دارم، کانال 228، (خش خش خش ...)، برنامه ای ندارد. دنبال روزم می روم، می دوم، می خورم، می خوانم، می خوابم.
چند روزی است که کانال 228 ذهن مرا به خود مشغول کرده است. از جلو تلويزيون که رد می شوم، ناخودآگاه کانال 228 را می زنم. هيچ برنامه ای ندارد. به دوستم تلفن می زنم، می دانم که چندين بار کانال 228 را ديده است. ازش در مورد زمانبندی برنامه های کانال 228 می پرسم، نمی داند. می گويد هر از گاهی برنامه دارد، ولی زمانبندی خاصی ندارد. نمی داند.
...
ديشب دوباره کانال 228 را نگاه کردم، هنوز برنامه هايش را دوست دارم. تنوع دارد، جذاب است، آرام است، عميق است، صميمی است، فقط کمی ترسناک* است.


* از دفتر کانال 228 يک فاکس به من رسيد که ترسناک واژه درستی نيست و عجيب بهتر ويژگيهای اين کانال را توصيف می کند. منم اصلاح می کنم که:
کانال 228 کمی عجيب است.


6:54 PM