طرف ما شب نيست
صدا با سکوت آشتی نمی کند
کلمات انتظار می کشند
من با تو تنها نيستم، هيچ کس با هيچ کس تنها نيست
شب از ستاره ها تنهاتر است ...
-- شاملو

آدمهايی که واسه خودشون سبک دارند را خيلی دوست دارم. معمولا واسه معاشرت و رفت و آمدهام آدمهايی را ترجيح می دم و انتخاب می کنم که در مورد هر چيزی نظر دارند و از همه مهمتر اينقدر شجاع و با اعتماد به نفس هستند که نظرشون را رودر رو (محترمانه يا با فحش، فرق زيادی نمی کنه) بهت می گن. هرچند نظرشون کاملا با نظر من مخالف باشه، سخته می دونم، ممکنه در ظاهر روی اعصاب هم راه بريم، يا همديگر را حرص بديم ولی اين فقط حس های موقتيه. واقعيت اينه که چون به اين آدمها اهميت می دم و خيلی دوسشون دارم رو در روی هم می ايستيم و تو سر و کله هم می زنيم. قرار نيست چيزی بين ما نگفته بمونه. البته اشتباه نشه، کسايی را که دوست دارم فقط تو سر و کلشون نمی زنم؛ تو سر و کله زدن فقط قسمتی از دنيای بيکران دوستی ماست. مگه نه؟

1:23 PM