The true measure of a man is how he treats someone who he will get nothing in return from

--unknown

9:29 AM

فاصله

دم استخر که رفتم ديدم يک گوشه روی يک صندلی نشسته. سلام کردم و پیشش نشسنم. يکی ازاستکانها رو جلوم گذاشت. گفت واسه تو ریختم. دوست داشتی بخور. يک پک محکم به سیگار برگش زد. و یک ساعت مدام حرف زد. از همه چيز جز سیاست و مذهب. منم انگار لال مونی گرفته بودم، فقط گاهی يک چیزی می گفتم که متوجه بشه حرفهاش را می فهمم و دوست دارم.
روز بعد وسط جلسه کیفش را انداخت روی دوشش و رفت که به پروازش برسه. هنوز احساس می کنم که خيلی باهام فاصله داره ولی خيلی باحاله.

10:33 PM

ای باغبان! ای باغبان! در ما چه در پیچیده ای
گر برده ایم انگور تو، تو برده ای انبان ما

--مولانا

همين. یعنی فعلا همین.

11:32 PM

Safe Harbor Statement under the Private Securities Litigation Reform Act of 1995:

All statements included or incorporated by reference in this WEBLOG, other than statements or characterizations of historical fact, are forward-looking statements. These forward-looking statements are based on MY respective current expectations, estimates and projections about MY LIFE and DREAMs, all of which are subject to change. Forward-looking statements can often be identified by words such as "anticipates," "expects," "intends," "plans," "predicts," "believes," "seeks," "estimates," "may," "will," "should," "would," "could," "potential," "continue," "ongoing," similar expressions, and variations or negatives of these words. These forward-looking statements are not guarantees of MY OPINIONs and are subject to risks, uncertainties and assumptions that could cause the actual ME to differ materially and adversely from those expressed in any forward-looking statement.

3:06 PM

Professional

My professional life is always suppressed by my social skills. I rarely relate to people professionaly, I ususally make friends and then work with them. The possitive side is obvious, I am working in my comfort zone. No competition, not enough! aggretion and a perfect work environment. No complain, I've been always paid to walk on the edge of technology. But, is it enough? What happens to my profession down the road? Am I always want to work in window-less offices as a ... ... ... Design Engineer?
...
The last time that my social and professional sides were fighting was when I was interviewing a candidate much older than myself. I was wondering if I have to chat with him and let him talk about his experiences and his life or hammer him with all technical questions to write a neat and professional evaluation sheet. What if he gets offended? What if he gets offended and then get hired as my coleague? I still get blame from my old students because I was serious when I was grading their homeworks. May be it is time to let my professional side plays a little bit. If the social side get suppressed he can always write in this weblog?

2:16 PM

Last Temptation

My old days buddy has been forced to marry. If you skip from your mom, mother nature will catch you. Life is funny the way it is. Just lay back and relax, things are happening as they should.
Bachelor party is on this weekend. We used to fantasize a lot for this moment, but things turn to happen in a rush. We had to leave those dreams and chose Vegas for the party. There is no time, everything should happen within nine months. That's the deadline defined by the mother nature.
...
Nothing is forever, each time you are in a sliding window. Window slides and leaves you with friends, regrest, pictures and memories. whatever you do you cannot stay in the same window. The window is sliding; even if you move with it, not everybody in the window does. You end up in a new window sooner or later. Lay back and relax.
...
Today I read in a business report "Paranoid survives". Don't buy it, lay back and relax.

10:40 PM

1:45 PM

9:36 AM

استعفا

يک روز که خوشی زير دلم زده بود. واسه رييسم نوشتم:



و رفتم ...

6:14 PM

one thing is one thing
another thing is another thing
and that's the way it is

--bon dia viadinho

4:15 PM

سوغاتی

مامانم همش ازم می پرسه که چی می خواهی از ايران واست بيارم. تا حالا بهش گفتم يک قليون، يک تخته نرد و يک جلد کتاب سهم من. ديگه چی بگم بياره؟

9:56 AM

طرف ما شب نيست
صدا با سکوت آشتی نمی کند
کلمات انتظار می کشند
من با تو تنها نيستم، هيچ کس با هيچ کس تنها نيست
شب از ستاره ها تنهاتر است ...
-- شاملو

آدمهايی که واسه خودشون سبک دارند را خيلی دوست دارم. معمولا واسه معاشرت و رفت و آمدهام آدمهايی را ترجيح می دم و انتخاب می کنم که در مورد هر چيزی نظر دارند و از همه مهمتر اينقدر شجاع و با اعتماد به نفس هستند که نظرشون را رودر رو (محترمانه يا با فحش، فرق زيادی نمی کنه) بهت می گن. هرچند نظرشون کاملا با نظر من مخالف باشه، سخته می دونم، ممکنه در ظاهر روی اعصاب هم راه بريم، يا همديگر را حرص بديم ولی اين فقط حس های موقتيه. واقعيت اينه که چون به اين آدمها اهميت می دم و خيلی دوسشون دارم رو در روی هم می ايستيم و تو سر و کله هم می زنيم. قرار نيست چيزی بين ما نگفته بمونه. البته اشتباه نشه، کسايی را که دوست دارم فقط تو سر و کلشون نمی زنم؛ تو سر و کله زدن فقط قسمتی از دنيای بيکران دوستی ماست. مگه نه؟

1:23 PM

13 بدر

يک آخر هفته خيلی معمولی مثل همه آخر هفته های ديگه گذشت. اين دفعه در ارتفاعات ماموت، روی چوبهای اسکی. همون ادمهای باحال هميشگی، اين دفعه يک خورده بيشتر. همون مستی و بيدار خوابی های آخر شب، همون intellectual pointless discussions TM، همون گيرهای هميشگی به همديگه و همون و همون و همون.
يکی از رسوم سفرهای ما اينه که موقع برگشت، اسکار بهترين ها را بين کانديدهای مختلف تقسيم می کنيم، بهترين اسکی باز، پرخواب ترين، بهترين آشپز، بهترين نق، بهترين دودره بازی، تنبل ترين و ...
...
intellectual pointless discussion is a trademark of deltangestan.com

1:09 PM

تعطيلات نوروزی

اين چند روز هر کی که از کنار من رد شده، گوشم را گرفته و همچين محکم کشيده که هی آقا جان از اين غلطها ديگه نکنی. گرچه گوشم يک کم درد گرفته ولی از اينکه انقدر بهم اهميت می دن و گوشمو می کشن خوشحالم. اصلا خدايا می شد گوشهای منو يک خرده درازتر می آفريدی که راحتتر دست دوستام بهشون برسه و کشيدنش راحت تر باشه.
...
مهمونيهای نوروز خوش گذشت. سيزده بدر امسال هم مثل سال گذشته شوی مد پارک ميسن را متاسفانه از دست می دم. کاريش نميشه کرد، از سرسره بازی نمی شه گذشت.

4:46 PM

عيدی

بالاخره، ديروز عمو سام عيدی من را داد. دو تا ويزای برجسته رنگی يکی با عکس مامان جون و يکی با عکس بابا خان.
...
حالا که منم وقت چندانی تا اومدن مامان و بابا ندارم و با توجه به اينکه من پايبند اصول سنتی هستم منم بايد يک آگهی مثل اين بذارم؛ البته با ذکر اين نکته که برای مدتی محدود خواستگاری سنتی در محل پذيرفته می شود.

9:49 AM

وبلاگ تکونی

اين ليست سمت راست وبلاگم را خيلی دوست دارم. هر کدومش يادآور گوشه هايی از خاطرات، دغدغه ها، افکار، شاديها، دعواها و ... در لابلای روزمرگيهامه. شادی شاعرانه باقيمانده پلوراليسم وبلاگی خانوادگی از دو سه سال پيشه. قبل ترها بامداد و کتيبه زخم هم بوند که ظاهرا از وقتی سر و کله من پيدا شده اونا ديگه نمی نويسن. اون قديما شادی شاعرانه سفارشم قبول می کرد، يادمه هر کی که تو دانشگاه تهران عاشق می شد يک سر بهش می زد اونم خيلی جدی سيگار روشنفکريش را روشن می کرد و دو سه تا سوال می پرسيد که چميدونم اسمش چيه، چشاش چه شکليه، قد و هيکلش تو چه مايه هاييه و ... دو سه روز بعد هم يک نوشته می داد دست طرف که اگر واسه هر کسی می خوند عاشقش می کرد. يکی از همين روزا هم واسه خودش يک همچين چيزی نوشت و شد بابای عرفان. وبلاگ صورتی نوستالژی باقيمانده از دبيرستانه. هر چی می نويسه من را می بره دبيرستان. Godling گرچه نمی فهمم چی می نويسه ولی من را می بره دم در خونمون. همسايه ديوار به ديوار قديميه. زاغ سياه من رو خيلی چوب زده، فکر کنم تنها کسی باشه که بعضی چيزا رو که نبايد بدونه می دونه:)
لمپن و مينواک را خيلی دوست دارم، با اينکه از معدود آدمهايی هستند که می تونن حرص من را درآرن. جفتشون آدمهای صاحب فکر، سبک و کلاس هستند. البته تو دو تا کلاس مختلف قرار دارند. رد پاهاشون تو اين وبلاگ خيلی می آد.
هنوز مبهم و نامعين هميشه به عينک صورتی من گير می ده. قبل ترها تو سر و کله هم خيلی می زديم. خودمونی و رويای نيلی را فقط تو وبلاگ می خونم. جفتشون بی شيله پيله و دوست داشتنين. هر کدومشون می تونن تو را ياد همه آدمهايی که دوست داری بندازن.
خواب يک ستاره با يک دوربين از يک زاويه متفاوت اونچه دورو برم می گذره را فيلم برداری می کنه. زاويه ای که من ازش خيلی دورم. فرهنگ اطلاعات می ده. مثل يک شبکه خبری.
پژمان، روزهای معمولی و گوسفندستان تکرار مکرراتن. انقدر می بينمشون که ديگه نيازی به وبلاگشونم نيست. ولی اگر هراز چندگاهی پست جديدی ننويسن دلم براشون تنگ می شه حتی اگر شب قبلش همديگر را ديده باشيم. نوشته هاشون يک جورايی دفترچه خاطرات منم هست.
دلتنگستان را هرکسی يک جور می شناسه. ولی تا تنيس ازش نبرين نمی تونين ادعا کنين که می شناسينش. شده که دو سه روز تو سر و کله هم زديم ولی فرداش که وبلاگشو می خونم انگار يک غريبه اين و نوشته. هميشه يک چيز جديد و متفاوت داره که می تونه مدتها سرگرمت کنه.

خيليهای ديگه هم هستن که می خونمشون و دوسشون دارم، بهار همتون سبز و مبارک باشه.

11:58 AM

10:08 PM

خون

آخ جون دادم، بالاخره دادم. بله من خون دادم، 450 ميلی ليتر. تقريبا 10% موجوديم را دادم. شرط خون دادن اينه که کون نداده باشی. البته واسه مردها؛ مثل هميشه فيلتر گزينشی خانمها گشادتره. شرايط ديگری هم دارد مثلا اگر در 12 ماه گذشته برای سکس، پول يا مواد مخدر داده باشی خونت حرام است. ازت خون نمی گيرند. ولی نفهميدم اگر برای سکس، گيلاس شراب، کاسمو، ويسکی يا چرا راه دور، ... داده باشی تکليف خونت چيست؟ ظاهرا همه چيز بازی با کلمات هست.
راستی شنيده ای که همشهريت به حروف الفبا اعتراض می کند که چرا به ن می گوييد نون ولی به که نمی گوييد *ون.

4:02 PM

داوينچی

بالاخره کتاب "کد داوينچی" تمام شد. با خوندن اين کتاب من نشان دادم که می تونم يک شهروند Stereo Type نمونه باشم. حالا که اينجا خوندن بامداد "های" خمار از مد افتاده، خوب منم مثل يک شهروند خوب می رم و هر چی که تو ويترين کتابفروشی بود و برچسب "پرفروش" خورده را می خونم. باشه، باشه، می دونم اسم اينجا "The Metamorphosis" هست؛ منم اگر کسی ازم پرسيد چه کتابی می خونی، بادی به غبغب می ندازم و می گم از مسخ کافکا و تهوع سارتر و دميان هرمان هسه خوشم می آد. کوندرا را دوست دارم ولی حرصم را در می آره. حتی تو Orkut خودم را عضو گروههای اين شاهزاده ها کردم. تو کتابخونه خونمم از هر کدومشون يکی دو تا کتاب دارم ولی زير تختم هميشه يکی دو تا قصه دارم که شبها من را از روی مبل جلو تلويزيون بلند می کنه و می بره تو رختخواب.
...
کد داوينچی بدک نيست، مخصوصا که فيلمشم قراره به زودی ساخته بشه. ظاهرا آقای تام هنکس هنرپيشه اصليش خواهد بود. چيزی که تو اين کتاب من را حرص می داد اين بود که در اوج پليس بازی و تعقيب و گريز، قاتل و فاميلهای مقتول با خونسردی می نشينند و تاريخ می بافند. البته ناگفته نماند که آقای دن بران اينجوری خورده حسابش با مذهبيون متعصب را تسويه کرده، و ما را هم مجبور می کنه ويرايش نيمه تاريخی ايشون را از مسيحيت و مسيح بخوانيم.

4:01 PM

کتاب

از وقتيکه کتاب خوان شدم يک کار به کارهای صبحم اضافه شده؛ بايد دنبال عينکم بگردم. تا کتاب هست قرص خواب به چه دردی می خوره؟

10:00 AM

اقيانوس

دو سال پيش وقتی رفتم خونه جديدم خوشحال بودم که هر صبح سر راه خونه تا محل کار، اقيانوس آرام از کنارم رد می شه؛ چند وقتيه که هر صبح سه دلار می دم تا نبينمش. آخه چرا اتوبان سريعتره؟

11:45 AM

دينگ دينگ

ظهر رفتم پستخونه تا واسه مامانم يک بسته پست کنم ديدم همون آقايی که سه سال پيش اونجا نشسته بود هنوزم نشسته، هنوزم با لبخند بهت سلام می کنه، هنوزم بسته را می ذاره رو ترازو، هنوزم کد مقصد را وارد می کنه، هنوزم پول می گيره، و هنوزم بقيه پولت را می ده و با لبخند روز خوبی را واست آرزو می کنهٍ؛ هنوزم همين که روت را برگردوندی با صدای کلفتش می گه NEXT.
نزديک بود بگم بيچاره، که يادم اومد منم مثل سه سال پيش بايد برگردم سر همون کار، پشت همون کامپيوتر بشينم، همون کد را بنويسم و هنوزم حس کنم که خوشبختم.

2:33 PM

گرچه چشم برداشتن از چشمای درشت سياهش کار آسونی نبود ولی اون مغز قلم بدجوری چشمک می زد. ظاهرا نميشه همه چيز را با هم داشت.

5:51 PM

برف

از اون بالا همه چيز سفيد سفيده، ذهنت را ول می کنی واسه خودش بره، خيالبافی می کنه، بيشتر و بيشتر، تندتر و تندتر. يک لحظه خودت را پيدا می کنی، وسط زمين و هوا، صبر می کنی که قل خوردنت تموم شه، پا می شی، خودتو می تکونی، هر کدوم از چوبهاتو از يک گوشه می آری، پات می کنی، دوباره از اول. ايندفعه حواستو جمع می کنی، دستها بالا، انگار که يک سينی داری می بری. فشار رو پای دامنه، پای قله را آزاد می کنی، چپ، حالا راست، دوباره چپ، دوباره راست. آفرين. يک کم که رفتی عادت می کنی، ذهن واسه خودش می ره، خيالبافی می کنه، بيشتر و بيشتر، تندتر و تندتر، و ... منتظر می مونی تا قل خوردنت تموم شه ...
...
هيچ چيزی بهتر از يک مسافرت اسکی در Mammoth نيست، مخصوصا اگر يکی واست شومينه روشن کنه، يکی واست شام درست کنه، يکی صبحانه درست کنه، يکی مشروب دستت بده، يکی شريک حکمت بشه و يکی شريک رقصت.

11:34 AM

محاسبه تمرکز

مدت زمان بين ديدن آيکن نامه در گوشه راست کامپيوتر و زمان چک کردن Email (بر حسب دقيقه) تقسيم بر 60.
اگر Email را باز کرده و نخوانيد عدد فوق را بر دو تقسيم کنيد.


1:50 PM

چهارشنبه

چهارشنبه ها محله ما از هميشه سوت و کور تره. اگر يک وقت هوس کنيم سر شب خونه نريم جای خاصی پيدا نمی شه. و عجيب اينکه اگر خدايی نکرده يک چهارشنبه ای پام به خونه برسه چنان حوصلم سر می ره که نگو. واسه همين از اون قديم قديما، حتی اون زمانهايی که افسارم همش دست خودم نبود برنامه چهارشنبه هميشه از قبل مشخص بود، يک وقتهايی ليگ فوتبال ارواين (اينم واسه دوست عزيزی که پرسيده بود من کجا زندگی می کنم)، يک وقتهايی شب برزيل تو الدورادو، يک زمانهايی تو قهوه خونه نشستن تو لاگونا، و حالا مدتهاست که شب سينما و شام و اين جور چيزها شده. فقط اشکالش اينه که پيدا کردن فيلمی که يک گروه بپسندند و هيچکدومشون قبلا نديده باشند خيلی آسون نيست. کار به جايی رسيده که کم کم همه فيلمهای نيمه بند تنبونی را هم مجبوريم ببينيم. نکنه فردا بايد The Wedding date را ببينيم؟
...
اين روزها بازار تنيس داغه، باور نداريد از گيرمنديان بپرسيد؟ و البته بازاز تولد، بابا آخه چرا همتون با هم بدنيا اومدين. سه چهار هفته گذشته که از بس تولد رفتم به هيچ چيز ديگه نرسيدم اين هفته هم که از مدتها پيش قرار بوده بريم اسکی و يک تولد را از دست می دم. چرا آدم نمی تونه در يک زمان دو جا باشه. يا اصلا چهارشنبه شبها را يک جا ذخيره کنه که اگر دو تا چيز مثل اسکی و تولد روی هم افتاد بتونه از ذخيرش استفاده کنه.

6:22 PM

داشتم فکر می کردم که چرا با توجه به اينکه کلی دليل خوب دارم که حالم خوب نباشه ولی باز حالم خيلی خوبه. به اين نتيجه رسيدم که چون حالم خيلی خوبه فکر می کنم دليلامم خوبن.

1:03 PM

امروز می برمش

1:32 PM

مجوز

يک ساعت که تو Gym سگ دو بزنم، اين مجوز را پيدا می کنم که يک برگر چرب و چيلی بخورم. زندگی شده مجوز گرفتن از خودم. اشتباه نشه پروسه مجوز گرفتن خيلی وقتها از خود مجوز باحال تره.

3:35 PM

علاف

امروز که اسامی نامزدهای اسکار را می خوندم يک نکته جالب کشف کردم. بر خلاف هميشه، ايندفعه بيشتر فيلمهايی که کانديد شدند را ديدم. تو سال گذشته عجب آدم بيکاری بودم ها. به قول اين امريکايها يکی نيست بگه Go get a life علاف خان. البته دوست بد و ذغال خوب هم بی تاثير نبود. خدارو شکر فعلا به تفريحات سالم رو اورديم، تا ببينيم کی کرم اين يکی می خوابه.
به هر حال اينم ليست انتخابی من:

Best Picture: Sideways (چون محلمون را نشون می ده)
ِDirector : Scorsese (نه به خاطر Aviator بلکه به خاطر Taxi Driver)
َActor: Foxx (نه به خاطر Foxx بلکه به خاطر Ray Charles)
Actress : Catalina
Supporting Actor: Owen
Supporting Actress: Natalie





5:40 PM

عادت

بالاخره بعد از چهار سال زندگی کردن تو امريکا متوجه شدم که اينجا اصلا کاغذ A4 وجود نداره. و اون چيزی که من فکر می کردم کاغذ A4 هست در حقيقت کاغذ نامه "8.5 در 11 است. جالبه که من به طور متوسط روزی دو سه بار پرينت می گيرم. ظاهرا تا جايی کارم گير نکنه دليلی نداره بفهمم چی به چيه!


10:40 AM

9:25 AM

از اينکه خوشحالم و همه چيز باب دلمه، خيلی خوشحالم.

5:18 PM

Tao Te Ching

The game plays the game
the poem writes the poem
we can't tell the dancer from the dance
...
A good athlete can enter a state of body-awareness in which the right stroke or the right movement happens by itself, effortlessly, without any interference of the conscious will. This is a paradigm for non-action: the purest and most effective form of action

9:25 AM

خنک آن قمار بازی به قمار باخت آنچه بودش
بنماند هيچش الا هوس قمار ديگر
--مولانا

تعطيلات خوش گذشت. خيلی هم خوش گذشت. با يک پشمک کنار بی بی دل تو Staple Center شروع شد و با يک آش تو خونه آس خشت تموم. آخرين باری که وگاس رفته بودم فکر می کردم که ديگه همه کرمامو ريختم. ايندفعه از سر سيری و به بهانه نداشتن هيچ برنامه بهتر رفتم وگاس. اولين دست و که بهم داد چهار تا آس توش بود. نه، باورم نشد، يک چيزی بايد اشتباه شده باشه. بی خيال، رفتم تو اتاق. تلويزيون را روشن کردم، همين دوپر دو و سه واسه من کافيه. بيرون که رفتم دوباره چهار تا آس تو دستم بود، انگار ايندفعه شانس با منه، يک نفس عميق، ... Raise ... Raise ... Raise ...
از وگاس که برگشتم يک دوش آب سرد گرفتم، سوار هواپيما شدم و رفتم سياتل. دو سه ماه پيش شرق رفته بودم، حالا نوبت غرب بود. دستم و که باز کردم نه، ده، سرباز، بی بی و شاه بود همه از پيک. ديگه کم کم به شانسم ايمان آورده بودم، وسوسه شدم نه را بندازم و منتظر آس باشم. Royal Flush
که اومد منم All IN می کنم...
تو فرودگاه بودم که فهميدم بقيه تعطيلات قبلا برنامه ريزی شده. شب سال نو شاه دل، يک دست برنده ديگه داد دستم. با همه آسهای رنگ و وارنگ. روز اول سال يک باربيکيو و فوتبال جانانه زديم با هموروديهای دانشگاه. از اونموقعی که 18 سالمون بود و يک بار تو پارک لاله با هم فوتبال بازی کرده بوديم، اين دفعه دومی بود که با هم بازی می کرديم، ايندفعه تو Will Rodgers پارک.
يک شنبه هم که گفتم آس بارون شديم...

سال نو شما هم مبارک، امسال سال شانسه مگه نه، باور نداريد صبر کنيد، منتظر دست بعدی باشيد ...

1:25 PM